September 2023
Domheid en wijsheid.
September 2023
“Dwaze woorden kunnen mensen veel pijn doen, maar wijze woorden kunnen mensen beter maken.”
Het begrip ‘wijsheid’ wordt vaak in verband gebracht met levenswijsheid: kennis die we verwerven op basis van levenservaring. Het Hebreeuwse woord voor wijsheid, ‘chockma’, betekent echter veel meer. Het gaat immers niet alleen om kennis, maar om het goede leven in al zijn aspecten. Een wijs persoon is iemand die goede intenties heeft voor zichzelf en anderen, kan goed luisteren, evalueren en advies kan geven, reageert niet impulsief, maar met een goede balans tussen verstand en gevoel.
Domheid en wijsheid.
Half augustus was het eindelijk weer eens fietsweer. Op mijn tweede fietstocht reden twee tienermeisjes mij tegemoet, toen de voorste mij passeerde riep ze: “Neger!” In mijn leven ben ik nog nooit om mijn huidskleur uitgescholden. Hoe komt zo’n meisje ertoe om dit te zeggen, zou ze het ook hebben gezegd wanneer ze alleen zou zijn? Ik denk dat dit een voorbeeld is van “domheid”.
Wijsheid is op straat te vinden heb ik geleerd. We rijden hier rechts, in Indonesië rijden ze aan de linkerkant. Regels moeten er zijn, maar wanneer iedereen zijn eigen gang gaat gebeuren er ongelukken. Over mensen waarvan je verwacht dat ze het goede voorbeeld geven hoor ik geen goede berichten. Sporadisch zie ik nog rolmodellen in ons mooie land. In mijn jeugd waren goede voorbeelden er wel in: politiek, televisie, een agent, de meester enz. Op radio 1 hoorde ik een interview van iemand uit de medische hoek, ik meen een arts. “Hij haalt de graai cultuur aan in de medische wereld. Hij stelt dat verdienen IN de zorg geen enkel probleem is, maar verdienen AAN de zorg wel! En dit laatste gebeurt. Dertig procent van operaties zijn niet nodig. Artsen en specialisten graaien wat er maar te graaien valt, met als resultaat dat de zorg onbetaalbaar is geworden. De oplossing is simpel: maak artsen en specialisten ambtenaren, net zoals in Denemarken is gebeurd.” De politiek is weer aan zet, eerst maar eens alles Omzigtelijk maken?
Ik ben een Tukker, geboren in Almelo en daar door een scheiding jong vertrokken. Zestig jaar later daar terugkomen was bijzonder. Vroeger fietste mijn moeder op zondag met ons naar de Ootmarsumsestraat en daar ben ik naar toe gefietst. Vier dagen fietsen en 350km lang mijn gedachten laten gaan. Voor het eerst met “Vrienden op de fiets”, €25 een bed, douche en een ontbijt, waar vind je dat nog in Nederland, bij fietsvrienden dus!
In de dorpen is hetzelfde als in de steden te zien, de shoarmaboerin, de Blokker, de Hema, een supermarkt. Wat een verademing was dan Ootmarsum. Met mijn Hema cadeaubon, ik ben toch Nederlander, geen lunch daar, omdat daar geen Hema is. Wel leuke cafeetjes met dat heerlijke herkenbare Twentse dialect. En een stad wat bijna één museum is, echt verrassend mooi. Op mijn terugweg “toevallig” geboekt bij nieuwe vriend Herman in Nieuw-Amsterdam. Maar ook daar is “Oud” Amsterdam neergestreken, heb je weleens van camping “Buitenland” gehoord? Uniek en eigenzinnig zegt de site. Mijn vriend vertelde dat Floortje Dessing – ken je die? – met vrienden daar de eigenaar van is. Het deed me denken aan een hedendaagse vorm van “flower power” jonge mensen met kleine kinderen, -de oudere kids bleven vast liever thuis- Met moderne “alternatief” geleurde haren en een hippie mode. Met activiteiten als: zweethut ceremonies, yogales, massages, meditaties. Zijn dit de ouders waar op het schoolplein zoveel Babboe bakfietsen van zijn enne zijn die nu wel of niet elektrisch? Er was inderdaad goed eten en ja hoor de pizza smaakte heerlijk, de 45 minuten wachttijd bleken 15 minuten, want mijn “puck” piepte onverwacht snel. Een Indonesische maaltijd was er te koop, gemaakt door een echte Indonesische. Met de ½ liter witbier helaas geen “geitenwollen” prijzen. Is €6 voor een grote tap pils buitenlands?
Vandaag kwam ik op de fiets een klein meisjes tegen met haar hondje, ze zwaaide lachend naar de “neger”.
Camping Buitenland
Augustus 2023
“Mensen die zomaar iets zeggen, doen snel domme dingen, maar mensen die eerst rustig nadenken, zijn verstandig.”
Veel mensen vragen me hoe het gaat en of ik me al heb aan kunnen passen. Na 15 jaar in een moslimland met 280 miljoen mensen kijk ik anders tegen Nederland aan. (Alleen onze provincie één van de 33, heeft al 2x zoveel inwoners als Nederland!).
Het was heerlijk om 350km te fietsen door Nederland en je gedachten te laten gaan over de toekomst. Wat kan ik nog doen de jaren die ik nog krijg? Ik sliep bij vrienden en we praatten over politiek, zorg, geloof, de jeugd, er is veel veranderd in 15 jaar. Veel minderheidsgroepen zoals LHBTI, het slavernijverleden krijgen een breed platform en het lijkt dan alsof iedereen net zo denkt. Ieder krantje heeft wel een columnist ieder programma wel een analist, die dagelijks de krant moet vullen en het praatprogramma. Waarom? Laat de columnist en analist toch lekker hun gang gaan!
Als Nederlander met Indonesische ouders vraag ik me wel af waarom de Indonesische mensen, toch twee miljoen inwoners, zich niet uiten over 350 jaar slavernij.
Laat Lang Lang zijn.
Wat wordt ermee bedoeld toen ik bovenstaande kop in VI las? Zeg er maar niets van, laat hem zijn gang toch lekker gaan? Noa Lang (24) is een Nederlandse voetballer, hij praat iets van Nederlands, gaat zijn eigen weg, provoceert publiek en scoorde ook nog de enige treffer bij de Johan Cruyff schaal. Bijna de hele wedstrijd werd hij door het Feyenoord publiek (Geen woorden, maar daden) uitgescholden voor “kankerjood”. Zullen diezelfde supporters ook weer knuffels gooien voor Kika in de loop van het seizoen, of met iets anders? Ach laat ze hun gang toch gaan. Geweldige voorbeelden voor onze jeugd toch?
Mijn hoogtepunten: het contact met onze kinderen en eens goed kijken hoe onze kleinkinderen eruitzien, opa voor ze zijn, hun verjaardagen vieren op de dag dat ze ook echt geboren zijn, zien hoe ze hun zwemdiploma halen. Het is allemaal zo anders voor ons geworden. Hoe goed alles hier is georganiseerd. Een supermarkt waar alles ook echt te koop is. Benzinepompen, die 3x zo duur zijn, maar nooit “uitverkocht”. Het verkeer, de fietspaden met de nummers zijn super, maar samen met mijn GPS moest ik toch een aantal keren goed kijken, want wat zijn nu LF-fietspaden? Maar slaan niet veel zaken in Nederland te ver door zoals bijvoorbeeld in regelgeving en (sociale) media?
Een paar zaken waar ik tegen aan ben gefietst. Hoe ga ik nu verder, en wat kan mijn aandeel nog zijn in Nederland? Gelukkig wordt het weer beter en kan ik hopelijk nog een tour maken. Laat mij maar fietsen!
Juli 2023
“Zeventig jaar duren onze jaren of tachtig als we sterk zijn. Wij beëindigen onze jaren als een zucht.“
Hebben ze in Afrika de uitdrukking: “Jullie hebben de klok, wij hebben de tijd!” Zo is rubberen tijd een uitspraak in Indonesië. “Ik kom morgen”, kan betekenen, de volgende dag, maar ook volgende week. Men maakt zich daar niet zo druk om. Niemand kijkt vreemd wanneer je op een afspraak te laat komt dat mag enkele minuten, maar kan ook uren zijn. In het meer gejaagde westen willen we precies weten wanneer je komt en liefst ook wanneer je weer gaat, een minuut te laat is not done en geeft bij iedereen stress.
Na afloop van de “Vrienden van Awas Kaki avond” kregen we veel complimenten. Foppe’s verhaal sloot prima aan bij de Indonesische voetbalcultuur en alle gebeurtenissen van het afgelopen jaar. Foppe is dit jaar tachtig jaar geworden. Toen hij als trainer stopte zei zijn vrouw dat het nu haar tijd is! Zo staat hij iedere morgen een uur eerder op dan Geke, leest de krant en maakt het ontbijt klaar. Ik neem nu dingen over die ik van Foppe leer. “Doe wat je leuk vindt na je pensioen”, is een raad die ik mij zeer zeker ter harte neem.
De eerste twee weken terug in juni waren heftig. Binnen een week hoorde ik dat mijn leraar lichamelijke oefening aan de Pedagogische Academie op 75-jarige leeftijd was overleden. Het vorig jaar had ik nog een fijn gesprek met Jaap Ydema. Ook een oud-directeur van één van de basisscholen waar ik stage heb gelopen was net overleden. Dank je wel Ger de Beer dat ik je heb mogen kennen, Ger is 80 jaar geworden. In dezelfde week overleden een moeder, broertje en een oom van één van onze spelers door een tragisch auto-ongeluk in Indonesië. Moslims worden binnen 24 uur begraven. De speler van tien jaar lag toen nog in het ziekenhuis en had een lichte verwonding boven een wenkbrauw.
Door meerdere docenten en trainers ben ik gevormd tot de persoon en trainer die ik nu ben. In september start ik als 66-jarige als projectmedewerker voetbalontwikkeling bij de KNVB-academy. Na twee avonden te worden bijgeschoold mag ik dan ook weer cursussen geven. In het nieuwe seizoen ga ik ook jeugdtrainers begeleiden bij mijn oude vereniging vv Heerenveen. De cirkel is dan rond, want voor alles is een tijd!
“De mens zijn dagen zijn als het gras, hij is als een bloem die bloeit op het veld en verdwijnt zodra de wind hem verzengt de plek waar hij stond, kent hem niet meer.”
Juni 2023
“Voor alles wat er gebeurt is er een uur, een tijd voor alles wat er is onder de hemel.”
We zijn veilig aangekomen in Nederland. Onze huisraad schommelt nog steeds ergens op zee. De laatste dagen waren vooral gevuld met veel etentjes om afscheid te nemen. Hierdoor kregen we pas door wat een impact deze vijftien jaar hebben gehad bij duizenden.
Mijn rol verandert meer naar die van een katalysator. Allereerst het blijven mentoren van onze twee leidinggevenden, maar ook als motivator van de stichting. Relaties leggen naar anderen en mensen te bewegen om bijvoorbeeld te sponsoren. Hiervoor is de “Vrienden van Awas Kaki avond” opgezet. Vrienden worden hierin over het laatste nieuws ge-update. Dit jaar op donderdag 8 juni. We willen ons gaan vestigen in Heerenveen en zoeken daar een huis. Barbara wil enkele dagen gaan werken en ik ga iets doen om het jeugdvoetballen verder te ontwikkelen. De contacten die we na al die jaren niet hebben kunnen onderhouden gaan we weer proberen op te bouwen. Dit zal een proces zijn, waarbij we ons ervan bewust zijn dat niet alleen wij, maar ook anderen zijn veranderd.
“Coach Ronald heeft me geleerd om niet alles op het voetbal te gooien, maar ook goed te studeren. Die discipline opbrengen doe ik nu ook in het leven. Door mijn studie kan ik geen trainer worden, omdat je dan dagelijks op het veld moet staan. Daarom ben ik scheidsrechter geworden, wat goed betaald en minder tijd vergt. Het is mijn droom om doctoranders aan een universiteit te worden en dat zal ik ook worden. Dank u wel coach Ronald voor alles wat u me heeft geleerd.”-Fahri-
Geweldig om dit mee te krijgen van een oud-speler!
